Telefon ZADZWOŃ +48 730 990 327
Umów wizytę
LinkedIn Facebook Instagram

Jak wygląda proces diagnozy?

Diagnoza jest procesem. Wymaga czasu, uważności i współpracy między specjalistą a pacjentem. Nie sposób jej sprowadzić od krótkiej rozmowy czy szybkiego wypełnienia standaryzowanego formularza. To działanie, które obejmuje kilka etapów i pozwala lepiej zrozumieć sytuację potencjalnego pacjenta, jego problemy, potrzeby, ale i oczekiwania względem procesu terapeutycznego. 

Jak wygląda proces diagnozy  krok po kroku? Jak jeszcze lepiej przygotować się do rozmowy ze specjalistą?

Pierwszy kontakt

Proces diagnozy rozpoczyna się od zgłoszenia się do specjalisty – psychologa, psychiatry lub psychoterapeuty. W Instytucie BezStresu, pierwszy kontakt odbywa się poprzez wykwalifikowanych i empatycznych pracowników Recepcji, którzy mogą spytać o 

  • przyczynę zgłoszenia,
  • ogólny stan zdrowia,
  • dotychczasowe doświadczenia terapeutyczne. 

Wywiad diagnostyczny

Pierwsza wizyta to wnikliwa rozmowa, którą powszechnie nazywamy wywiadem diagnostycznym. Diagnosta pyta o:

  • aktualne objawy (Co się dzieje? Jak często występują trudności? W jakim stopniu wpływają one na codzienne funkcjonowanie?) 
  • dzieciństwo, 
  • relacje rodzinne, 
  • doświadczenia szkolne i zawodowe,
  • wcześniejsze kryzysy czy choroby.

Podczas wywiadu poruszamy również kwestie związane ze:

  • stanem zdrowia fizycznego, 
  • przyjmowanymi lekami, 
  • ewentualnymi wcześniejszymi diagnozami psychiatrycznymi lub psychologicznymi. 

Dodatkowe narzędzia diagnostyczne 

W procesie diagnostycznym często wykorzystujemy dodatkowe narzędzia, które pomagają nam jeszcze lepiej zrozumieć sytuację pacjenta i nadać jej obiektywny wymiar. Zależnie od potrzeb mogą to być różnego rodzaju kwestionariusze, testy psychologiczne czy skale oceny nastroju, lęku lub funkcjonowania poznawczego.

Odpowiednio dobrane narzędzia diagnostyczne pozwalają:

  • dokładnie zmierzyć stopień nasilenia objawów, 
  • porównać wyniki pacjenta z normami populacyjnymi,
  • wyłapać obszary, które wymagają szczególnej uwagi, nawet jeśli pacjent sam ich nie zgłasza,
  • monitorować zmiany w czasie.

Obserwacja

Proces diagnostyczny nie ogranicza się wyłącznie do rozmowy i testów. Równie ważna jest bezpośrednia obserwacja pacjenta. Specjalista zwraca uwagę na sposób komunikacji, mowę ciała, tempo wypowiedzi, emocje towarzyszące rozmowie, a nawet na to, jak pacjent reaguje na trudniejsze pytania.

Czasem już w trakcie pierwszych spotkań obserwujemy objawy, które nie są świadomie zgłaszane przez pacjenta, takie jak:

  • spowolnienie ruchowe, 
  • nadmierna pobudliwość charakterystyczna dla stanów lękowych, 
  • problemy z koncentracją. 

Ponadto obserwacja pozwala ocenić, jak dana osoba funkcjonuje w życiu codziennym, czy ma trudności w pracy, relacjach, czy radzi sobie z obowiązkami. 

W tym miejscu warto zaznaczyć, że obserwacja nie jest działaniem jednorazowym. Towarzyszy całemu procesowi diagnostycznemu i terapeutycznemu. Pozwala monitorować zmiany w zachowaniu pacjenta oraz oceniać skuteczność leczenia.

Dodatkowe konsultacje 

Nierzadko wsparcie pacjenta wymaga podejścia wielospecjalistycznego, a co za tym idzie przeprowadzenia określonych badań diagnostycznych i konsultacji z innymi specjalistami. 

Dlaczego? Powodem takiego stanu rzeczy jest fakt, iż nie wszystkie zgłaszane przez pacjentów objawy mają podłoże w psychice. Część z nich może wynikać z chorób somatycznych, niedoborów czy stresu. Dlatego – jeśli istnieją ku temu przesłanki – pacjent w procesie diagnozy jest kierowany na dodatkowe badania lekarskie lub konsultacje u innych specjalistów.

Mogą to być m.in.:

  • badania laboratoryjne (np. poziom hormonów tarczycy, witaminy B12, żelaza),
  • badania obrazowe (np. rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa w przypadku podejrzeń chorób neurologicznych),
  • konsultacje z neurologiem, endokrynologiem czy internistą, aby wykluczyć przyczyny somatyczne.